فضيلت و اعمال ماه ربيع الاول

زمان: 93/10/02 - ساعت: 10:00 

مکان: جاده چاپشلو-کلات

صبح دیروز(30صفر) 400 نفر از مردم بخش چاپشلو با دلی اندوهناک با پای پیاده فاصله 2.5 کیلومتری مسجد جامع و امامزاده هاشم را در روز شهادت امام رضا(ع) پیموند و به او ادای احترام نمودند.

این امامزاده از نوادگاه امام زین العابدین(ع) است و آرمگاه او در جاده چاپشلو-کلات و در فاصله 2 کیلومتری از بخش چاپشلو قرار دارد.

حاج حسین سیب سرخی-روضه حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام (روضه)

حاج حسین سیب سرخی-این دم آخری منتظرم که مادرم بیاد (زمینه)

حاج حسین سیب سرخی-هوا هوای کربلا هوای بین الحرمین (شور)

حاج حسین سیب سرخی-شبا با یاد تو بی تابم حسین اربابم (شور)

حاج حسین سیب سرخی-ذکر نزول عطا یا حسن و یا حسین (شور)

حاج حسین سیب سرخی-آتشی افتاده از زهر جفا بر پیکرم (واحد سنگین)

حاج حسین سیب سرخی-حسینا ابد والله ما ننسا حسینا (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-شب رحمت و شب مغرفت شبه جمعه ست (شور)

حاج حسین سیب سرخی-کرببلا برای من جونم آقا برای تو اربابم (شور)

حاج حسین سیب سرخی-تمنا نکن (زمینه)

حاج حسین سیب سرخی-هوای حرم هوای حسین (شور)

حاج حسین سیب سرخی-داره روضه می خونه امشب (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-تو معنی واقعی کریمی (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-ما ریزه خواره سفری احسان زینبیم (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-آقام حسین حسین آقام (شور)

حاج حسین سیب سرخی-حسین جانم جانم (شور)

حاج حسین سیب سرخی-شب بارونی (شور)

حاج حسین سیب سرخی-ما گدایان تو هستیم (شور)

حاج سید مهدی میرداماد-از نگاهت شکیب می بارد (روضه)

حاج سید مهدی میرداماد-من کشته ی زهر جفایم (نوحه)

حاج سید مهدی میرداماد-مدینه شد قیامت (واحد سنگین)

حاج سید مهدی میرداماد-ای محمد ای رسول بهترین کردارها (واحد)

حاج سید مهدی میرداماد-قبله ی جان امام رضا (روضه)

حاج سید مهدی میرداماد-داد از غم جدایی (نوحه)

حاج سید مهدی میرداماد-یا غریب الغربا (واحد سنگین)

حاج سید مهدی میرداماد-اربابم حسین و سلطانم (واحد)

حاج سید مهدی میرداماد-روضه حضرت امام حسن مجتبی (مناجات)

حاج سید مهدی میرداماد-کریم آل الله (شور)

حاج سید مهدی میرداماد-خدا به طلعت تو مهر پادشاهی زد (روضه)

حاج سید مهدی میرداماد-خدا به شهد لبت مزه ی رطب داده (روضه)

حاج سید مهدی میرداماد-به وقت رفتن مسجد زره به تن داری (روضه)

حاج سید مهدی میرداماد-همیشه به هوای مدینه (زمینه)

حاج سید مهدی میرداماد-مدینه شد قیامت زهرا سرت سلامت (واحد سنگین)

حاج سید مهدی میرداماد-ای محمد ای رسول بهترین کردارها (واحد)

حاج سید مهدی میرداماد-دستم از ضریحت کوتاهه (شور)

حاج سیدمهدی میرداماد-جونی توی تنم نمونده (روضه)

حاج سیدمهدی میرداماد-دست مرا بگیر (واحد)

حاج سیدمهدی میرداماد-روضه امام حسن مجتبی (ع)

حاج سیدمهدی میرداماد-با دل پر از ملالش (واحد)

حاج سیدمهدی میرداماد-وقت پرپر زدنم (واحد)

حاج سیدمهدی میرداماد-کریم آل الله (تک)

حاج سیدمهدی میرداماد-مدینه دلم برات می زنه (شور)

حاج سیدمهدی میرداماد-روضه امام حسن مجتبی (ع)

حاج سیدمهدی میرداماد-الهی چشم هیچ عزیزی (روضه)

حاج سیدمهدی میرداماد-دل را هماره حال و هوای (روضه)

حاج سیدمهدی میرداماد-روضه امام حسن مجتبی (ع)

حاج سیدمهدی میرداماد-دلم مهر غربت (روضه)

حاج سیدمهدی میرداماد-تو دلم امشب بهانه می گیرم (زمینه)

حاج سیدمهدی میرداماد-حسن کریم عالمینه (زمینه)

حاج سیدمهدی میرداماد-کریم عالم آقام آقام حسنه (زمینه)

حاج سیدمهدی میرداماد-حسن شدی که غریبی (واحد)

 رحلت ختم رسولان و عزای حسن است

حاج حسین سیب سرخی-روضه امام حسن مجتبی (ع)

حاج حسین سیب سرخی-روضه حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام (روضه)

حاج حسین سیب سرخی-این دم آخری منتظرم که مادرم بیاد (زمینه)

حاج حسین سیب سرخی-هوا هوای کربلا هوای بین الحرمین (شور)

حاج حسین سیب سرخی-شبا با یاد تو بی تابم حسین اربابم (شور)

حاج حسین سیب سرخی-ذکر نزول عطا یا حسن و یا حسین (شور)

حاج حسین سیب سرخی-آتشی افتاده از زهر جفا بر پیکرم (واحد سنگین)

حاج حسین سیب سرخی-حسینا ابد والله ما ننسا حسینا (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-شب رحمت و شب مغرفت شبه جمعه ست (شور)

حاج حسین سیب سرخی-کرببلا برای من جونم آقا برای تو اربابم (شور)

حاج حسین سیب سرخی-تمنا نکن (زمینه)

حاج حسین سیب سرخی-هوای حرم هوای حسین (شور)

حاج حسین سیب سرخی-داره روضه می خونه امشب (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-تو معنی واقعی کریمی (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-ما ریزه خواره سفری احسان زینبیم (واحد)

حاج حسین سیب سرخی-آقام حسین حسین آقام (شور)

حاج حسین سیب سرخی-حسین جانم جانم (شور)

متنی که در زیر مشاهده میکنید سخنان حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی است که در برنامه سمت خدا مورخ هفدهم آذر 92 پیرامون حضرت رقیه سلام الله علیها بیان شد. ایشان بازهم به شبهه عدم وجود حضرت رقیه پاسخ دادند و اثبات نمودند که امام حسین علیه السلام چنین دختر سه ساله ای داشته اند. (هرچند برای اثبات روشنایی خورشید به بینه و دلیل نیازی نیست!!)

 کتاب لباب الانساب نوشته ی علامه بیهقی از علمای بزرگ شیعه است که در سال 565 وفات کرده است. مرحوم آیت الله مرعشی مقدمه ی مفصلی در خصوص عظمت علامه بیهقی نوشته است. ایشان هفتاد و شش کتاب تألیف کرده است. در این کتاب ایشان دختران امام حسین(ع) را به نام های فاطمه، سکینه و رقیه  بیان می کند. بنابراین هیچ ابهامی در این مورد وجود ندارد.

در صفحه 179 جلد دوم کتاب کامل بهائی تألیف محمد ابن علی ابن حسن طبری نیز که مربوط هفتصد سال پیش بوده آمده که زنان و دختران پیامبردر حالت اسیری قصه ی کربلا را از بچه ها مخفی می کردند. تا رسیدند به شام، شبی کودکی از خواب بیدار شد و پرسید پدر من حسین (ع) کجا است این ساعت او را در خواب دیدم. زنان و کودکان جملگی به گریه افتادند. یزید از خواب بیدار شد و باقی داستان آورده شده است.

از مرحوم علامه طباطبایی نقل شده است که برای حضرت رقیه (س) به دنبال سند نباشید. همین سند کافی است که وقتی انسان وارد حرم ایشان می شود بی اختیار قلبش می شکند و اشک او جاری می شود.

آقای محدث قمی فرزندی داشتند به نام حاج میرزا علی آقای محدث زاده  که منبری بودند.  ایشان نقل می کردند که هنجره ی من مشکل پیدا کرده  بود و پزشکان گفته بودند که نباید چند ماه صحبت کنم. یک شب سید الشهدا را در خواب دیدم و متوسل به ایشان شدم.  آقا فرمودند: نزد سیدی که جلوی در است برو و بگو روضه ی رقیه را بخواند خدا تو را شفا می دهد. ایشان می گویند که آن آقا روضه را  می خواندند و من گریه می کردم که همسرم من را از خواب بیدار کردند. فردا که به پزشک مراجعه کردم تعجب کرد و گفت کدام پزشک تو را معالجه کرد؟ در جواب گفتم که حضرت رقیه (س) این کار را کرد.

 ای کاش رقیه نیز همچون جَده اش فاطمه زهرا وصیت کرده بود که از زیر پیراهن غسلش دهند! کاش بهانه ای پیدا میشد که تا چشم زینب به پیکر نیلگون رقیه نیفتد و داغ گریه های حضرت علی در هنگام غسل فاطمه برایش تازه نگردد... 

با توجه به اینکه در ایام شهادت حضرت رقیه خاتون علیها السلام هستیم در این پست به ذکر رویداد غسل ایشان در کتب تاریخی می پردازم.

قزوینی در این باره مینویسد : پس از اینکه حضرت رقیه رحلت کردند، یزید دستور داد چراغ و تخته ی غسالی برای غسل ایشان ببرند و پس از غسل حضرت رقیه، ایشان را با همان پیراهن کهنه ای که بر تن داشتند کفن کنند (زینب فروغ تابان کوثر صفحه370 و الخصائص الزینبیه صفحه296)

زن غساله ای را آوردند و آب و کافور برای غسل ایشان آماده نمودند. زنان اهل بیت در آن شب تاریک، آن طفل مصوم را برهنه کردند و روی تخته گذاشتند.

وقتی چشم زن غساله به پیکر نحیف و بی جان حضرت رقیه افتاد دست از غسل دادن کشید و گفت: بزرگ این اسیران کیست؟ حضرت زینب (س) فرمودند چه میخواهی؟ زن غساله از ایشان پرسید بیماری این دختر چه بوده که این چنین تنش کبود است؟ حضرت زینب در جواب فرمودند: ای زن غساله! این دختر بیمار نبود. این کبودی هایی که بر روی بدن او میبینی آثار تازیانه های لشگریان یزید بر بدن از گُل لطیف تر این طفل خردسال است! (الوقایع و الحوادث ج5 صفحه81)

ذکر این نکته لازم است که در کتاب معالی السبطین آمده است که وقتی برای تعمیر قبر حضرت رقیه (س) پیکر سالم ایشان را از قبر بیرون آوردند هنوز آثار زخم و جراحت تازیانه بر بدن آن حضرت باقی بود: «و کان متنها مجروحة من کثرة الضرب» (معالی السبطین ج2 ص171)

پس از آن زن غساله دوباره مشغول غسل شد و زنان در اطراف پیکر ایشان به گریه و عزاداری پرداختند. سپس پیکر ایشان را کفن کردند و در همان خرابه به خاک سپردند. البته برخی نوشته اند که حضرت رقیه (س) را در همان پیراهن پاره ای که بر تن داشتند کفن کردند (ریاض القدس ج2 ص325)

مصیبت حضرت رقیه صلوات الله علیها آنقدر جانسوز و غیر قابل تحمل است که حتی دل دشمنان را هم به درد می آورد. در کتاب سحاب رحمت صفحه 555 به نقل از نهضت حسینی جلد اول صفحه 142 چنین نقل شده است که:

یزید از شمر (علیهما لعائن الله)  پرسید: تو درکربلا بودی هیچ گاه دلت برای حسین (علیه السلام) سوخت؟ شمر ملعون گفت:

از جاهائی که قلب مرا سوزانید زمانی بود که حسین (علیه السلام) در وداع به آخرین درب خیمه آمد و دختر کوچکی دست به گردن او نمود، و چنان ناله «واابتاه» بلند نمود که دل عالمیان را به سوز و گداز انداخت، و حسین سر به زیر انداخته و اشک چشمانش جاری بود و آن کودک می گفت: پدرجان! ما را به مدینه برگردان

وقتی حتی دل شمر سنگدل برای حضرت رقیه میسوزد پس رواست که ما شیعیان در این غم بزرگ به سر و صورت بزنیم و ناله سر دهیم. آه رقیه جان...

واقعا مصیبت حضرت رقیه بنت الحسین علیهما السلام ، داغ جانسوزی است که مثل و مانندی در طول تاریخ ندارد. دختر سه ساله ای امام حسین علیه السلام متحمل چنان مصائبی گردید که قلم از بیان آن عاجز است.

فقط برای نمونه به یکی از این مصیبت ها اشاره می کنیم که ان شاء الله سبب شود در شب سوم محرم با شناخت و معرفت بیشتری برای حضرت رقیه خاتون اشک بریزیم و لطمه بزنیم.

«فانکبت علیه تقبله و تبکی و تضرب علی رأسها و وجهها حتی امتلأ فمها بالدم» (1)

 ترجمه : خود را بر آن سر (حسین) انداخت و صورت پدر را می بوسید و بر سر و صورت خویش می زد تا اینکه دهانش پر از خون شد.

متن اصلی و ترجمه فارسی آن گویای آن صحنه ی حزن انگیز است و نیازی به توضیح اضافه ندارد که در خرابه شام چه به سر حضرت رقیه سلام الله علیها آوردند.

منبع : کتاب ریاض القدس: 2/323

گـرچـه آن طـفـل سـه سـالـه تـاب در پـیـکـر نـداشـت

تـاب سیلی داشــت تـاب دیـدن آن ســر نـداشـت

تـا سـرخـونـیـن بابا را در آغـوشــش گـرفـت

بر لب او لب نهاد و از لبش لب برنداشت 

حارث یکی از لشگریان یزید میگوید: یزید دستور داده بود تا اهل بیت را سه روز پشت دیوار شام نگه دارند تا چراغانی شهر انجام شود. خانه من نزدیک خرابه بود و از آنجا می توانستم که وضعیت اسیران را ببینم.

در شب اول دیدم که دخترکی بلند شد و دید همه نگهبانان از خستگی خوابیده اند و کسی بیدار نیست. دخترک چند قدم به طرف درختی که سر امام حسین علیه السلام روی آن آویزان بود حرکت کرد اما گویا هنوز از ماموران یزید میترسید پس برگشت اما دوباره منصرف شد و به زیر آن درخت رسید.

دخترک مدام به آن سر بریده نگاه میکرد و با آن حرف میزد و اشک میریخت. حرث میگوید: ناگهان دیدم سر مقدس اباعبدالله الحسین علیه السلام پایین آمد و در مقابل آن نازدانه قرار گرفت.رقیه به سر بریده سلام کرد و گفت: ای پدر امان از مصیبتهایی که بعد از جدایی تو به سر ما آمد...

در این موقع سر امام حسین علیه السلام به سخن در آمد و با زبان فصیحی گفت: ای دخترم مصیبت و زجر و تازیانه و روی خار مغیلان دویدن و اسیری تو تا چند شب دیگر به پایان خواهد رسید و تو نزد ما خواهی آمد. پس اینک صبر کن که پاداش این مصیبتها شفاعتی میباشد که خداوند برای ما قرار داده است.

حارث اضافه میکند از فرمایش سر بریده اباعبدالله که فرمودند به زودی نزد ما خواهی آمد فهمیدم که این نازدانه در همین چند روز از دنیا خواهد رفت تا سر انجام شبی شنیدم که صدای آه و ناله از خرابه شام بلند شده است. سوال کردم مگر در خرابه چه اتفاقی افتاده است؟؟ گفتند: رقیهاز دنیا رفته است.

حضرت رقیه ص26 به نقل از بحر الغرایب ج2  

در کتب تاریخی چنین نقل شده است که امام حسین علیه السلام روز عاشورا موقع خداحافظی با زنان و دختران خویش چنین فرمود:

سیبکی لکم جدّی و أسعد من بکی        علــی رزئکـم و الفــوز فی جنة الخلد

ســلام علیــکم مــــا امـــرّ فـــــراقـکـم         فقـــوموا لتـودیعی فـذا آخـر العــهد

ترجمه: ای آل الله! به زودی جدّم رسول خدا بر شما خواهد گریست و هر که بر مصیبت شما بگرید سعادتمند است و در بهشت برین رستگار خواهد شد. (آخرین) سلام (من) بر شما چه سخت است فراق شما! اینک برخیزید و با من وداع کنید که این آخرین دیدار است...

از این فرموده ی گهربار امام حسین علیه السلام می توان چنین برداشت نمود که اولا پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صل الله و آله در مصیبت اهل بیت فرزندشان از جمله حضرت رقیه سلام الله علیها اشک ریختند و عزاداری نمودند.

ثانیا ما با گریه و اشک بر مصائب حضرت رقیه سلام الله علیها سعادتمند هستیم و رستگار در جنت الهی! و صد افسوس برای آنهایی که با ایجاد شک در این مصیبت نه تنها از چنین سعادتی بی بهره هستند بلکه موجب خشم حضرت اباالفضل علیه السلام را پدید می آورند و آن دنیا.........!

مرحوم سپهر در ناسخ التواریخ می نویسد:

در راه شام، طفلی که بعضی او را رقیه دانسته اند گریه و ناله سختی سر داد یکی از لشکریان یزید که از گریه آن کودک خشمگین شد و با صدای بلند فریاد زد ای دخترک ساکت شو که گریه ات مرا آزار میدهد اما آن نازدانه که داغ پدر دیده بود و در فراغ او میسوخت نمیتوانست گریه و اشک خود را کنترل کند باز مامور یزید بانگ برداشت که ((اسکتی یا بنت الخارجی)) آن نازدانه تا این جمله را شنید روی به سر بریده امام حسین علیه السلام نمود و با حال گریه گفت ای پدر تو را مظلومانه کشتند و نامت را خارجی نهادند. مامور یزید با شنیدن این جمله خشمگین شد و آن نازدانه را از بالای شتر به زمین انداخت. آن دختر در تاریکی شب مشغول دویدن شد. سنگها و خارهای بیابان پاای آن کودک را زخمی کرد. حضرت رقیه س که زخمی و خسته شده بود در گوشه ی از بیابانی و در کنار بوته خاری بر زمین نشست.

در این هنگام لشکریان و اسرا مشاهده کردند که نیزه ای که سر امام حسین علیه السلام بر آن بود به زمین نشست و هرچه کردند نتوانستند آن را حرکت دهند. رییس لشکر یزید به نزد امام زین العابدین علیه السلام آمد و علت این پدیده شگفت را از ایشان سوال کرد. امام سجاد در جواب فرمود باید یکی از کودکان این قافله گم شده باشد. یقین داشته باشید که تا آن کودک پیدا نشود این سر و نیزه از جای خود حرکت نخواهد کرد.

حضرت زینب تا این صحبت را شنیدند متوجه شدند که حضرت رقیه در میان کودکان نیستند . حضرت زینب س سراسیمه از شتر پیاده شد و با نگرانی تمام به جست و جوی حضرت رقیه س پرداختند. لحظه ای بعد جضرت زینب س صدای ناله ای را شنید و به دنبال آن صدا به راه افتادند. در تاریکی شب و آن بیابان ظلمانی ناگهان چشم حضرت به سیاهی افتاد. حضرت زینب نزدیک تر رفتند و متوجه شدند که خانمی بزرگوار سر بچه کوچک را بر دامان گرفته. حضرت زینب از آن خانوم می پرسد: شما چه کسی هستی و اینجا چه میکنید؟ آن خانوم مجلل در پاسخ حضرت زینب می فرماید: من مادرت فاطمه هستم آیا گمان میکنی که از یتیمان فرزندان حسین غافل میشوم؟

منبع: ناسخ التواریخ ص 531

شـب میون اون صحرا

هـمه رفتند و من تنها

دیدم که میاد از دورادور

یه بانویی شبیه زهرا

چــادر خـاکـی بـر ســر

با دلی شکسته و مضطر

اومد سـرم گـرفـت بر دامن

به من گفت نترس منم مادر

بیان بعضی از واقعیات پیرامون حضرت رقیه سلام الله علیها برای ما بسیار سخت است ولی به هرحال وظیفه ماست تا صدای مظلومیت دختر امام حسین علیه السلام را به گوش جهانیان برسانیم.

وقتی قبر مطهر حضرت رقیه سلام الله علیها در دمشق چند دهه پیش دچار آب گرفتگی شد و آن داستان معروف نبش قبر توسط میرزا هاشم خراسانی رخ داد ، صحنه ی جانسوزی موجب تعجب همگان گردید.

«بدن مطهر را دیدند که در پارچۀ سیاهی کفن شده و یک زنجیر کوچکی هم به گردن آن بانو بود!!!  آن سید از شدت گریه غش می کند چون او را به هوش می آورند، قضیه زنجیر را به مردم می گوید و می فرماید: ببینید ظلم بنی امیه را! صدای ضجه و ناله از مردم بلند می شود» [1]  

در تایید این مطلب باید عرض کنیم اولا امام زمان (عج) چنین فرمودند که  اهل حرم سیدالشهدا علیه السلام در غل و زنجیر بوده اند: و صفدوا فی الحدید.

دوما برای اینکه اسباب و وسایل ظلم بنی امیه باقی باشد، حضرت رقیه علیها السلام را با همان حالت اسارت دفن کرده اند. چنانکه جناب حجر بن عدی وصیت کرده بود که زنجیر آهنی از من بر ندارید و خون از تنم نشوئید زیرا می خواهم در روز قیامت معاویه (لعنة الله علیه) را با همین حال ملاقات کنم و احقاق حق خود کنم. از روایات ما هم بر می آید که اهل البیت با همان حالت مظلومیت خود در صحنه محشر خواهند آمد.

لذا حضرت رقیه سلام الله علیها با همان زنجیر های اسارت به خاک سپرده شد و چقدر جانسوز و مظلومانه است.

و شاعر چه زیبا از زبان حضرت زینب سلام الله علیها سروده است:

شویمش بغض گلوگیر اگر بـــگذارد         وقت غسلش ، غل و زنجیر اگر بگذارد

بعد از واقعه ی عاشورا که اسرای کربلا را از کنار قتلگاه عبور دادند چنین روایت شده است:

فرأین جثة بلا رأس فسقطن علیه و یکثرن البکاء و العویل. ترجمه: بدن بی سر را دیدند همه خود را (از شتران) به زمین انداختند و گریه و شیون را زیاد نمودند.

سکینه ، خون از گلوی پدر می گرفت و موی پریشان خود را رنگین می کرد.حضرت زینب سلام الله علیها اشک می ریخت و در این حال دختر صغیره را در دامن گرفته بود و با آستین پیراهن ، صورت دختر را گرفته بود که مبادا چشم آن معصومه به پیکر به خون آغشته پدر بیفتد.

اما آن دختر از آن عقل و شعوری که داشت می دانست که چه اتفاق ناگواری رخ داده و به چه علتی جلوی دیدگان او را می گیرند لذا فرمود: واگذارید مرا تا بوسه از جمال پدر بردارم... (1)

منبع: 1. ریاض القدس: ج 2،  ص 324.