متنی که در زیر مشاهده میکنید سخنان حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی است که در برنامه سمت خدا مورخ هفدهم آذر 92 پیرامون حضرت رقیه سلام الله علیها بیان شد. ایشان بازهم به شبهه عدم وجود حضرت رقیه پاسخ دادند و اثبات نمودند که امام حسین علیه السلام چنین دختر سه ساله ای داشته اند. (هرچند برای اثبات روشنایی خورشید به بینه و دلیل نیازی نیست!!)

 کتاب لباب الانساب نوشته ی علامه بیهقی از علمای بزرگ شیعه است که در سال 565 وفات کرده است. مرحوم آیت الله مرعشی مقدمه ی مفصلی در خصوص عظمت علامه بیهقی نوشته است. ایشان هفتاد و شش کتاب تألیف کرده است. در این کتاب ایشان دختران امام حسین(ع) را به نام های فاطمه، سکینه و رقیه  بیان می کند. بنابراین هیچ ابهامی در این مورد وجود ندارد.

در صفحه 179 جلد دوم کتاب کامل بهائی تألیف محمد ابن علی ابن حسن طبری نیز که مربوط هفتصد سال پیش بوده آمده که زنان و دختران پیامبردر حالت اسیری قصه ی کربلا را از بچه ها مخفی می کردند. تا رسیدند به شام، شبی کودکی از خواب بیدار شد و پرسید پدر من حسین (ع) کجا است این ساعت او را در خواب دیدم. زنان و کودکان جملگی به گریه افتادند. یزید از خواب بیدار شد و باقی داستان آورده شده است.

از مرحوم علامه طباطبایی نقل شده است که برای حضرت رقیه (س) به دنبال سند نباشید. همین سند کافی است که وقتی انسان وارد حرم ایشان می شود بی اختیار قلبش می شکند و اشک او جاری می شود.

آقای محدث قمی فرزندی داشتند به نام حاج میرزا علی آقای محدث زاده  که منبری بودند.  ایشان نقل می کردند که هنجره ی من مشکل پیدا کرده  بود و پزشکان گفته بودند که نباید چند ماه صحبت کنم. یک شب سید الشهدا را در خواب دیدم و متوسل به ایشان شدم.  آقا فرمودند: نزد سیدی که جلوی در است برو و بگو روضه ی رقیه را بخواند خدا تو را شفا می دهد. ایشان می گویند که آن آقا روضه را  می خواندند و من گریه می کردم که همسرم من را از خواب بیدار کردند. فردا که به پزشک مراجعه کردم تعجب کرد و گفت کدام پزشک تو را معالجه کرد؟ در جواب گفتم که حضرت رقیه (س) این کار را کرد.

 ای کاش رقیه نیز همچون جَده اش فاطمه زهرا وصیت کرده بود که از زیر پیراهن غسلش دهند! کاش بهانه ای پیدا میشد که تا چشم زینب به پیکر نیلگون رقیه نیفتد و داغ گریه های حضرت علی در هنگام غسل فاطمه برایش تازه نگردد... 

با توجه به اینکه در ایام شهادت حضرت رقیه خاتون علیها السلام هستیم در این پست به ذکر رویداد غسل ایشان در کتب تاریخی می پردازم.

قزوینی در این باره مینویسد : پس از اینکه حضرت رقیه رحلت کردند، یزید دستور داد چراغ و تخته ی غسالی برای غسل ایشان ببرند و پس از غسل حضرت رقیه، ایشان را با همان پیراهن کهنه ای که بر تن داشتند کفن کنند (زینب فروغ تابان کوثر صفحه370 و الخصائص الزینبیه صفحه296)

زن غساله ای را آوردند و آب و کافور برای غسل ایشان آماده نمودند. زنان اهل بیت در آن شب تاریک، آن طفل مصوم را برهنه کردند و روی تخته گذاشتند.

وقتی چشم زن غساله به پیکر نحیف و بی جان حضرت رقیه افتاد دست از غسل دادن کشید و گفت: بزرگ این اسیران کیست؟ حضرت زینب (س) فرمودند چه میخواهی؟ زن غساله از ایشان پرسید بیماری این دختر چه بوده که این چنین تنش کبود است؟ حضرت زینب در جواب فرمودند: ای زن غساله! این دختر بیمار نبود. این کبودی هایی که بر روی بدن او میبینی آثار تازیانه های لشگریان یزید بر بدن از گُل لطیف تر این طفل خردسال است! (الوقایع و الحوادث ج5 صفحه81)

ذکر این نکته لازم است که در کتاب معالی السبطین آمده است که وقتی برای تعمیر قبر حضرت رقیه (س) پیکر سالم ایشان را از قبر بیرون آوردند هنوز آثار زخم و جراحت تازیانه بر بدن آن حضرت باقی بود: «و کان متنها مجروحة من کثرة الضرب» (معالی السبطین ج2 ص171)

پس از آن زن غساله دوباره مشغول غسل شد و زنان در اطراف پیکر ایشان به گریه و عزاداری پرداختند. سپس پیکر ایشان را کفن کردند و در همان خرابه به خاک سپردند. البته برخی نوشته اند که حضرت رقیه (س) را در همان پیراهن پاره ای که بر تن داشتند کفن کردند (ریاض القدس ج2 ص325)

مصیبت حضرت رقیه صلوات الله علیها آنقدر جانسوز و غیر قابل تحمل است که حتی دل دشمنان را هم به درد می آورد. در کتاب سحاب رحمت صفحه 555 به نقل از نهضت حسینی جلد اول صفحه 142 چنین نقل شده است که:

یزید از شمر (علیهما لعائن الله)  پرسید: تو درکربلا بودی هیچ گاه دلت برای حسین (علیه السلام) سوخت؟ شمر ملعون گفت:

از جاهائی که قلب مرا سوزانید زمانی بود که حسین (علیه السلام) در وداع به آخرین درب خیمه آمد و دختر کوچکی دست به گردن او نمود، و چنان ناله «واابتاه» بلند نمود که دل عالمیان را به سوز و گداز انداخت، و حسین سر به زیر انداخته و اشک چشمانش جاری بود و آن کودک می گفت: پدرجان! ما را به مدینه برگردان

وقتی حتی دل شمر سنگدل برای حضرت رقیه میسوزد پس رواست که ما شیعیان در این غم بزرگ به سر و صورت بزنیم و ناله سر دهیم. آه رقیه جان...

واقعا مصیبت حضرت رقیه بنت الحسین علیهما السلام ، داغ جانسوزی است که مثل و مانندی در طول تاریخ ندارد. دختر سه ساله ای امام حسین علیه السلام متحمل چنان مصائبی گردید که قلم از بیان آن عاجز است.

فقط برای نمونه به یکی از این مصیبت ها اشاره می کنیم که ان شاء الله سبب شود در شب سوم محرم با شناخت و معرفت بیشتری برای حضرت رقیه خاتون اشک بریزیم و لطمه بزنیم.

«فانکبت علیه تقبله و تبکی و تضرب علی رأسها و وجهها حتی امتلأ فمها بالدم» (1)

 ترجمه : خود را بر آن سر (حسین) انداخت و صورت پدر را می بوسید و بر سر و صورت خویش می زد تا اینکه دهانش پر از خون شد.

متن اصلی و ترجمه فارسی آن گویای آن صحنه ی حزن انگیز است و نیازی به توضیح اضافه ندارد که در خرابه شام چه به سر حضرت رقیه سلام الله علیها آوردند.

منبع : کتاب ریاض القدس: 2/323

گـرچـه آن طـفـل سـه سـالـه تـاب در پـیـکـر نـداشـت

تـاب سیلی داشــت تـاب دیـدن آن ســر نـداشـت

تـا سـرخـونـیـن بابا را در آغـوشــش گـرفـت

بر لب او لب نهاد و از لبش لب برنداشت 

حارث یکی از لشگریان یزید میگوید: یزید دستور داده بود تا اهل بیت را سه روز پشت دیوار شام نگه دارند تا چراغانی شهر انجام شود. خانه من نزدیک خرابه بود و از آنجا می توانستم که وضعیت اسیران را ببینم.

در شب اول دیدم که دخترکی بلند شد و دید همه نگهبانان از خستگی خوابیده اند و کسی بیدار نیست. دخترک چند قدم به طرف درختی که سر امام حسین علیه السلام روی آن آویزان بود حرکت کرد اما گویا هنوز از ماموران یزید میترسید پس برگشت اما دوباره منصرف شد و به زیر آن درخت رسید.

دخترک مدام به آن سر بریده نگاه میکرد و با آن حرف میزد و اشک میریخت. حرث میگوید: ناگهان دیدم سر مقدس اباعبدالله الحسین علیه السلام پایین آمد و در مقابل آن نازدانه قرار گرفت.رقیه به سر بریده سلام کرد و گفت: ای پدر امان از مصیبتهایی که بعد از جدایی تو به سر ما آمد...

در این موقع سر امام حسین علیه السلام به سخن در آمد و با زبان فصیحی گفت: ای دخترم مصیبت و زجر و تازیانه و روی خار مغیلان دویدن و اسیری تو تا چند شب دیگر به پایان خواهد رسید و تو نزد ما خواهی آمد. پس اینک صبر کن که پاداش این مصیبتها شفاعتی میباشد که خداوند برای ما قرار داده است.

حارث اضافه میکند از فرمایش سر بریده اباعبدالله که فرمودند به زودی نزد ما خواهی آمد فهمیدم که این نازدانه در همین چند روز از دنیا خواهد رفت تا سر انجام شبی شنیدم که صدای آه و ناله از خرابه شام بلند شده است. سوال کردم مگر در خرابه چه اتفاقی افتاده است؟؟ گفتند: رقیهاز دنیا رفته است.

حضرت رقیه ص26 به نقل از بحر الغرایب ج2  

در کتب تاریخی چنین نقل شده است که امام حسین علیه السلام روز عاشورا موقع خداحافظی با زنان و دختران خویش چنین فرمود:

سیبکی لکم جدّی و أسعد من بکی        علــی رزئکـم و الفــوز فی جنة الخلد

ســلام علیــکم مــــا امـــرّ فـــــراقـکـم         فقـــوموا لتـودیعی فـذا آخـر العــهد

ترجمه: ای آل الله! به زودی جدّم رسول خدا بر شما خواهد گریست و هر که بر مصیبت شما بگرید سعادتمند است و در بهشت برین رستگار خواهد شد. (آخرین) سلام (من) بر شما چه سخت است فراق شما! اینک برخیزید و با من وداع کنید که این آخرین دیدار است...

از این فرموده ی گهربار امام حسین علیه السلام می توان چنین برداشت نمود که اولا پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صل الله و آله در مصیبت اهل بیت فرزندشان از جمله حضرت رقیه سلام الله علیها اشک ریختند و عزاداری نمودند.

ثانیا ما با گریه و اشک بر مصائب حضرت رقیه سلام الله علیها سعادتمند هستیم و رستگار در جنت الهی! و صد افسوس برای آنهایی که با ایجاد شک در این مصیبت نه تنها از چنین سعادتی بی بهره هستند بلکه موجب خشم حضرت اباالفضل علیه السلام را پدید می آورند و آن دنیا.........!

مرحوم سپهر در ناسخ التواریخ می نویسد:

در راه شام، طفلی که بعضی او را رقیه دانسته اند گریه و ناله سختی سر داد یکی از لشکریان یزید که از گریه آن کودک خشمگین شد و با صدای بلند فریاد زد ای دخترک ساکت شو که گریه ات مرا آزار میدهد اما آن نازدانه که داغ پدر دیده بود و در فراغ او میسوخت نمیتوانست گریه و اشک خود را کنترل کند باز مامور یزید بانگ برداشت که ((اسکتی یا بنت الخارجی)) آن نازدانه تا این جمله را شنید روی به سر بریده امام حسین علیه السلام نمود و با حال گریه گفت ای پدر تو را مظلومانه کشتند و نامت را خارجی نهادند. مامور یزید با شنیدن این جمله خشمگین شد و آن نازدانه را از بالای شتر به زمین انداخت. آن دختر در تاریکی شب مشغول دویدن شد. سنگها و خارهای بیابان پاای آن کودک را زخمی کرد. حضرت رقیه س که زخمی و خسته شده بود در گوشه ی از بیابانی و در کنار بوته خاری بر زمین نشست.

در این هنگام لشکریان و اسرا مشاهده کردند که نیزه ای که سر امام حسین علیه السلام بر آن بود به زمین نشست و هرچه کردند نتوانستند آن را حرکت دهند. رییس لشکر یزید به نزد امام زین العابدین علیه السلام آمد و علت این پدیده شگفت را از ایشان سوال کرد. امام سجاد در جواب فرمود باید یکی از کودکان این قافله گم شده باشد. یقین داشته باشید که تا آن کودک پیدا نشود این سر و نیزه از جای خود حرکت نخواهد کرد.

حضرت زینب تا این صحبت را شنیدند متوجه شدند که حضرت رقیه در میان کودکان نیستند . حضرت زینب س سراسیمه از شتر پیاده شد و با نگرانی تمام به جست و جوی حضرت رقیه س پرداختند. لحظه ای بعد جضرت زینب س صدای ناله ای را شنید و به دنبال آن صدا به راه افتادند. در تاریکی شب و آن بیابان ظلمانی ناگهان چشم حضرت به سیاهی افتاد. حضرت زینب نزدیک تر رفتند و متوجه شدند که خانمی بزرگوار سر بچه کوچک را بر دامان گرفته. حضرت زینب از آن خانوم می پرسد: شما چه کسی هستی و اینجا چه میکنید؟ آن خانوم مجلل در پاسخ حضرت زینب می فرماید: من مادرت فاطمه هستم آیا گمان میکنی که از یتیمان فرزندان حسین غافل میشوم؟

منبع: ناسخ التواریخ ص 531

شـب میون اون صحرا

هـمه رفتند و من تنها

دیدم که میاد از دورادور

یه بانویی شبیه زهرا

چــادر خـاکـی بـر ســر

با دلی شکسته و مضطر

اومد سـرم گـرفـت بر دامن

به من گفت نترس منم مادر

بیان بعضی از واقعیات پیرامون حضرت رقیه سلام الله علیها برای ما بسیار سخت است ولی به هرحال وظیفه ماست تا صدای مظلومیت دختر امام حسین علیه السلام را به گوش جهانیان برسانیم.

وقتی قبر مطهر حضرت رقیه سلام الله علیها در دمشق چند دهه پیش دچار آب گرفتگی شد و آن داستان معروف نبش قبر توسط میرزا هاشم خراسانی رخ داد ، صحنه ی جانسوزی موجب تعجب همگان گردید.

«بدن مطهر را دیدند که در پارچۀ سیاهی کفن شده و یک زنجیر کوچکی هم به گردن آن بانو بود!!!  آن سید از شدت گریه غش می کند چون او را به هوش می آورند، قضیه زنجیر را به مردم می گوید و می فرماید: ببینید ظلم بنی امیه را! صدای ضجه و ناله از مردم بلند می شود» [1]  

در تایید این مطلب باید عرض کنیم اولا امام زمان (عج) چنین فرمودند که  اهل حرم سیدالشهدا علیه السلام در غل و زنجیر بوده اند: و صفدوا فی الحدید.

دوما برای اینکه اسباب و وسایل ظلم بنی امیه باقی باشد، حضرت رقیه علیها السلام را با همان حالت اسارت دفن کرده اند. چنانکه جناب حجر بن عدی وصیت کرده بود که زنجیر آهنی از من بر ندارید و خون از تنم نشوئید زیرا می خواهم در روز قیامت معاویه (لعنة الله علیه) را با همین حال ملاقات کنم و احقاق حق خود کنم. از روایات ما هم بر می آید که اهل البیت با همان حالت مظلومیت خود در صحنه محشر خواهند آمد.

لذا حضرت رقیه سلام الله علیها با همان زنجیر های اسارت به خاک سپرده شد و چقدر جانسوز و مظلومانه است.

و شاعر چه زیبا از زبان حضرت زینب سلام الله علیها سروده است:

شویمش بغض گلوگیر اگر بـــگذارد         وقت غسلش ، غل و زنجیر اگر بگذارد

بعد از واقعه ی عاشورا که اسرای کربلا را از کنار قتلگاه عبور دادند چنین روایت شده است:

فرأین جثة بلا رأس فسقطن علیه و یکثرن البکاء و العویل. ترجمه: بدن بی سر را دیدند همه خود را (از شتران) به زمین انداختند و گریه و شیون را زیاد نمودند.

سکینه ، خون از گلوی پدر می گرفت و موی پریشان خود را رنگین می کرد.حضرت زینب سلام الله علیها اشک می ریخت و در این حال دختر صغیره را در دامن گرفته بود و با آستین پیراهن ، صورت دختر را گرفته بود که مبادا چشم آن معصومه به پیکر به خون آغشته پدر بیفتد.

اما آن دختر از آن عقل و شعوری که داشت می دانست که چه اتفاق ناگواری رخ داده و به چه علتی جلوی دیدگان او را می گیرند لذا فرمود: واگذارید مرا تا بوسه از جمال پدر بردارم... (1)

منبع: 1. ریاض القدس: ج 2،  ص 324.

همانطور که میدانید در گذشته قبر شریف حضرت رقيّه سلام الله علیها ویران شده بود به همین دلیل عده ای تصمیم گرفتند بدن مطهّر آن حضرت را از قبر بیرون آورند و قبر را به طور اصولی و محکم بازسازی کنند، امّا از هیبت حضرت رقيّه عليهاالسلام کسی جرأت نکرد وارد قبر شود و جنازه را بیرون آورد، تا اینکه یکی از منسوبان به خاندان امامت به نام «سیّد بن مرتضی» اعلام آمادگی کرد و وارد قبر شد.

او پس از آنکه پارچه ای روی کفن و بدن مطهر حضرت رقيّه علیها السلام انداخت و آن را با پارچه پیچید، دریافت که آن حضرت دختر کوچکی است، و پشتش بر اثر ضربات بسیاری مجروح شده است:

فاذا هی بنت صغیره و کان متنها مجروحاً من کثره الضرب ... ترجمه: او دختر کوچکی بود که کمرش از شدّت ضربه مجروح شده بود !

 این زخم ها روی پیکر مطهر دختر امام حسین علیه السلام باقی خواهد ماند تا روزی که امام زمان عج الله تعالی فرجه شریف ظهور کند و انتقام خون حضرت سید الشهدا (ع) و فرزندان مظلوم او را از دشمنان بگیرد...

الـهی بالرقــیه عجـل لولیـک الفــرج

چندی پیش، نشست علمی پژوهشی با عنوان "رقیه بنت الحسین علیهما السلام" در سالن کنفرانس امام خمینی توسط مرکز تخصصی تربیت محقق مذاهب اسلامی برگزار شد که گزارش دقیق آن را برای شما در سایت قرار می دهیم.

حجة الاسلام و المسلمين محمد امین پور امینی، (استاد کلام مرکز تخصصی تربیت محقق مذاهب اسلامی) ارائه دهنده این کنفرانس بودند که با ذکر منابع متعدد پیرامون شبهه عدم وجود حضرت رقیه سلام الله علیها به سخنرانی پرداختند.

برای مطالعه متن سخنرانی ایشان درباره حضرت رقیه سلم الله علیها به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.

یکی دیگر از مطالبی که وجود حضرت رقیه (س) و حضور ایشان در کربلا را اثبات می کند، بررسی نام اسیران است. در این پست فقط به ذکر نام اسیران از زنان بنی هاشم اشاره میکنیم که مرتبط با موضوع بحث می باشد. شایان ذکر است این مطلب برگرفته از پژوهش استاد حسین انصاریان بود.

اسيران از زنان بنى هاشم

1 - حضرت زينب كبرى عليها السلام دختر حضرت امير المؤمنين عليه‏السلام، او بهمراه برادرش امام حسين عليه‏السلام در كربلا بود و از آنجا بهمراه ديگر اسيران به شام رفت (9).

2 - ام كلثوم كه او زينب صغرى مى‏باشد، او با برادرش حسين عليه‏السلام به كربلا آمد و با حضرت سجاد عليه‏السلام به شام و از آنجا به مدينه رفت (10).

3 - فاطمه دختر امير المؤمنين عليه‏السلام (11).

4 - فاطمه دختر امام حسين عليه‏السلام (12).

5 - سكينه دختر امام حسين عليه‏السلام (13).

6 - رباب دختر امر القيس، همسر امام حسين عليه‏السلام(14).

7 - دختر چهار ساله از امام حسين عليه‏السلام (رقيه) (15).

8 - رقيه همسر مسلم بن عقيل.

9 - دختر مسلم بن عقيل (16).

10 - خوصأ كه مشهور به «ام الثغر» مى‏باشد، همسر عقيل و مادر جعفر بن عقيل، و در كربلا بهمراه فرزندش آمده بود (17).

11 - ام كلثوم صغرى، دختر عبدالله بن جعفر و زينب كبرى كه بهمراه شوهرش قاسم بن محمد بن جعفر به كربلا آمد و شوهرش شهيد شد (18).

12 - رمله مادر قاسم فرزند امام حسن مجتبى عليه‏السلام (19).

13 - شهر بانو مادر طفلى است كه از خيمه‏ها بيرون آمد و هانى بن ثبيت او را شهيد كرد (20) ؛ و اين بانو غير از مادر حضرت سجاد عليه‏السلام است.

14 - ليلى دختر مسعود بن خالد تميمى، مادر عبدالله اصغر كه در كربلا شهيد شد (21) ؛ و اين بانو از همسران امير المؤمنين عليه‏السلام است و غير از ليلى مادر حضرت على اكبر است.

15 - فاطمه دختر امام حسن مجتبى عليه‏السلام و مادر حضرت باقر عليه‏السلام كه به همراه امام زين العابدين عليه‏السلام به كربلا آمد و با قافله اسيران به شام رفت (22)

منابع :

همانطور که میدانید استاد مهدی دانشمند جزو برترین خطبای کشور هستند و تسلط بی نظیری در زمینه معارف دینی و مذهبی دارند. علم فراوان و شهرت ایشان بر کسی پوشیده نیست.

 در این سخنرانی استاد دانشمند با استفاده از اسناد معتبری که از کتب تاریخی نقل میکند به اثبات وجود حضرت رقیه (س) می پردازد.

 فرمت: Mp3 کیفیت 128

 حجم: 11.2 مگابایت

 زمان: 0:12:15

 موضوع:سخنرانی استاد دانشمند درباره پاسخ به شبهه عدم وجود حضرت رقیه

---

لطفا برای دانلود فایل صوتی به ادامه مطلب مراجعه کنید

حضرت زینب (س) برای زنان مدینه، روضه حضرت رقیه (س) را خواندند

بعد از اینکه حضرت زینب (سلام الله علیها) و اسیران به مدینه برگشتند زنان شهر مدینه برای عرض تسلیت به خدمت ایشان رسیدند. حضرت زینب حوادث جانسوز کربلا و کوفه و شام را برای زنان مدینه بیان کردند و آنها با شنیدن مصایب اهل بیت میگریستند و ناله میکردند.

حضرت زینب بعد از آن به ذکر مصیبت حضرت رقیه پرداختند و داستان شهادت ایشان را بازگو نمودند و در مورد تاثیر این میبت بزرگ چنین فرمودند:

مصیبت رحلت رقیه در خرابه شام ، کمرم را خم نمود و......

 زنان مدینه وقتی این سخنان را شنیدند صدایشان به شیون و ناله بلند شد و به یاد رنج های رقیه گریه کردند.

(ناسخ التواریخ ص 507)

وقتی یزید {به ظاهر} از ظلمهایی که نسبت به اهل بیت روا داشته بود اظهار تاسف کرد دستور داد تا ماموران، اسباب سفر برای برگشتن آنان به مدینه را فراهم آورند. قافله آماده حرکت شد.

حضرت زینب (س) در موقع وداع با شامیان سر از کجاوه بیرون آوردند و به شامیان فرمودند: ای اهل شام! از خاندان رسالت در این خرابه امانتی به جای مانده است. جان شما از این امانت به خوبی نگهداری کنید. هرگاه به کنار قبرش رفتید آبی بر سر مزارش بریزید و چراغی در کنار قبرش روشن کنید...

منابع: (ریاض القدس ج2 ص237. زینب فروغ تابان کوثر ص370. رمز المصیبه ج3 ص329)

مطلب اختصاصی

حجت الاسلام و المسلمین حسینی قمی 3/10/91 در برنامه سمت خدا که از شبکه سوم سیما پخش میشود به زندگانی حضرت رقیه سلام الله علیها اشاره نمود و نقش تاثیر گذار دختر امام حسین علیه السلام را ستود...

آقای حسینی قمی دو کتاب (کامل بهایی و لهوف) را به استودیو برنامه آورده بود و شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها را برای بینندگان از روی این کتب خواند تا دیگر شبهه ای باقی نماند. هدف غیرمستقیم ایشان، اثبات وجود حضرت رقیه بنت الحسین و خنثی نمودن شایعات اخیر پیرامون نازدانه ی ارباب بود.

از مسئولین برنامه سمت خدا و کارشناس محترم آن تشکر میکنیم که تماسها و پیامکهای ما را بی جواب نگذاشتند و بخشی از این برنامه را به شخصیت والامقام حضرت رقیه بنت الحسین (علیهما السلام) و اثبات وجود بانوی دوعالم اختصاص دادند.

فایل صوتی سخنان حجت الاسلام و المسلمین حسینی قمی با حجم 900کیلوبایت در ادامه مطلب قرار دارد.

در این مطلب قصد داریم تا به معرفی برخی از منابع تاریخی بپردازیم که واقعه ی شهادت حضرت رقیه بنت الحسین علیهم السلام را در خرابه شام ذکر نموده اند. کتاب معتبر کامل بهایی (اثر محدث کبیر و عالم جلیل القدر یعنی عمادالدین طبری) ماخذ اصلی بیشتر این کتب است.

برای مثال ملا هاشم خراسانی در منتخب التواریخ صفحه 297، حاج شیخ عباس قمی در نفس المهموم صفحه 456، در کتاب فوائد رضویه صفحه 113، ذبیح الله محلاتی در جلد سوم ریاحین الشریعه صفحه 309، شیخ محمد الحسون در اعلام النسا صفحه 151، محمد مهدی حائری در جلد اول معالی السبطین صفحه 100، دهسرخی در جلد سوم رمز المصیب صفحه 321، و صاحب رموز الشهادة صفحه 218 و میرزا ابوالحسن شعرانی در دمع السجوم صفحه 259 و...

همچنین برخی دیگر از مورخین، این واقعه جانگداز را از کتاب منتخب الطریحی نقل کرده اند. برای مثال صدرالدین محمد در جلد دوم ریاض القدس صفحه 328 و گرمرودی در ذریعة النجاة صفحه 263 و... به ذکر این حادثه پرداخته اند.(ادامه دارد)

 عماد الدین طبری چه کسی بود؟

عمادالدین حسن بن علی بن محمد طبری ، تاریخ نویس توانا و کم نظیری بود که در عصر خواجه نصیرالدین طوسی زندگی میکرد. او کتاب کم نظیر کامل بهایی را در حدود سال 675 تالیف کرد و در نگارش آن از کتب با ارزش بسیاری همچون الحاویه فی مثالب معاویه استفاده نموده است. متاسفانه اغلب آن منابع از دست رفته است.

نکته قابل توجه این که جناب عمادالدین طبری یک مورخ مورد اعتماد است و در ثقه بودن وی شکی وجود ندارد. بزرگان دین، او را با عباراتی همچون محدث کبیر، متکلم جلیل، عالم ماهر و فاضل فهامه توصیف کرده اند. قطعا چنین عالم گرانقدری دروغ نمی نویسد . وقتی خودش مورد اعتماد است پس کتابش هم مورد اعتماد است. این بزرگوار مطلب حضرت رقیه را از کتاب الحاویه فی مثالب معاویه نقل کرد. کتاب الحاویه فی مثالب معاویه مفقود شده است اما کتاب کامل بهایی که موجود است! لذا این کتاب منبعی مورد اعتماد برای تاریخ نویسان است.

نظر حاج شیخ عباس قمی مولف مفاتیح درباره عماد الدین طبری و کتاب کامل بهایی

شیخ طبری عالم ماهر و متدرب و نحریر و نبیل بوده است. کتاب کامل بهایی نیز کتابی پر فایده می باشد و در سال 675 تمام شده. از وضع کتاب معلوم میشود که نسخه های اصول و کتابهای بزرگان نزد وی موجود بوده است! یکی از آن منابع که امروزه از دست رفته کتاب با ارزش الحاویه فی مثالب معاویه تالیف قاسم بن محمد بن احمد مامونی از علمای اهل سنت میباشد.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی که در نقل حدیث بسیار محتاط بود بنا به نظر خود قول عمادالدین طبری را صحیح دانست و حکایت شهادت حضرت رقیه را دقیقا بر اساس روایت طبری در فصل هشتم کتاب شریف منتهی الامال نقل کرده اند.

شیخ عباس قمی پس از نقل شهادت حضرت رقیه به ذکر شعر یکی از بزرگان درباره این بانوی سه ساله میپردازد.

نقل جناب عمادالدین طبری در کتاب کامل بهایی درباره حضرت رقیه علیها السلام

 زنان خاندان نبوت پس از واقعه سهمگین عاشورا و در طول دوره ی اسیری، از شهادت اباعبدالله علیه السلام و اصحاب ایشان در کربلا چیزی به فرزندان خردسال نمی گفتند. به هر کودکی که سراغ پدر خود را میگرفت چنین میگفتد که پدرت به سفر رفته و به زودی باز خواهد گشت.  لشکریان یزید ، خاندان رسالت را در نزدیکی های دارالامار جای داده بودند.

در یکی از شبها دختری چهار ساله از خواب بیدار شد و مدا سراغ پدر را میگرفت و میگفت: پدرم حسین کجاست؟ این ساعت او را در خواب دیدم که سخت پریشان بود.

سوز و گداز این کودک خردسال تمامی زنان و بچه ها را به گریه انداخت. صدای فغان و گریه از آن منطقه برخاست. یزید که آن ساعت از شب در جای خفته بود از خواب بیدار شد و از علت گریه و فغان زنان و کودکان پرسید؟ داستان را برای او شرح دادند و گفتن که دختر امام حسین علیه السلام خواب پدر را دیده است و اکنون بهانه ی او را میگیرد.

یزید ملعون به ماموران دستر داد و سراباعبدالله علیه السلام را نزد آن دختر بردند و آن سر را در کنار دختر چهارساله نهادند. آن نازدانه سوال کرد که این چیست؟ ماموران یزید به او گفتند: این سر پدرت می باشد!

این کلام ، دختر خردسال را به وحشت انداخت و از شدت ترس و ناراحتی فریادی برآورد. مشاهده ی سر بریده ی پدر، برای دختر خردسالی چون او بسیار سنگین و غیر قابل تحمل بود. همین امر باعث شد آن دختر کوچک رنجور شود و جان به جان آفرین تسلیم نماید.

کتاب کامل بهایی -  جلد 2 صفحه 179

سیف بن عمیره نخعی از اصحاب برجسته حضرت امام صادق (ع) و حضرت امام کاظم (ع) می باشد.

وی از راویان ممتاز و مشهوری است که اساتید علم رجال به وثاقت و عظمتش گواهی داده اند. (برای نمونه به فهرست شیخ طوسی، رجال نجاشی، خلاصه الاقول علامه حلی، رجال ابن داود، وجیزه علامه مجلسی مراجعه شود.) ابن ندیم در کتاب خود، سیف بن عمیره را از مشایخ رواییشمرده است. شیخ طوسی و نجاشی او را صاحب کتاب معرفی کرده اند و این مدح بزرگی برای او می باشد. سید بحر العلوم در "الفوائد الرجالیه" عده ای را نام برده که همگی در نقل حدیث دارای مقامات بسیار عالی هستند و از سیف بن عمیره روایت نقل کرده اند و این امر دلالت بروثاقت سیف میکند.

جناب سیف بن عمیره از راویان زیارت عاشورا معروفه ی امام حسین علیه السلام است!!

او در قصیده زیبایی که سروده است صراحتا به نام حضرت رقیه و بخشی از سرگذشت ایشان اشاره میکند :

و سکینة عنها السکینهة فارقت ................... لما ابتدیت بفرقة و تغیر

و رقیة رقّ الحسود لضعفها ................. و غدا" لیعذرها الذی لم یعذر

ولام کثوم یجد جدیدها .........................  لثمُ عقیب دموعها لم یکرر

لم انسها و سکینه و رقیة ............................ یبکینه بتحسر و تزفر

یدعون امهم البتولة فاطما" ................. دعوی الحزین الوالح المتحیر

یا امنا هذا لحسین مجدلا" .................... ملغی عفیرا مثل بدر مزهر

فی تربها متعفرا" و مضخما ......................... جثمانه بنجیع دم احمر

ظمآن فارغ راسه جثمانه ...................... عریان مسلوب الرداو المئزر

یا امنا نوحی علیه و عَوّلی ................. فی قبرک المستور بین الاقبر

یا امنا لو تعلمین بحالنا ........................... لرایت ذاحال قبیح المنظر

اما الرجال فموسر و معفر ................ والمحصنات ففی سبی و تشهر

و عبیدکم سیف ابن عمیره ...................... عبد لعبد عبید حیدر قنبر

ترجمه این شعر  چنین است :

آرامش از سکینه جدا شد چون که او از امام خود جدا گردید... حضرت رقیه کسی بود که حسودان برای ضعف و ناتوانیش دل سوزاندند. این عده فردای قیامت مجبور به عذرخواهی از او میشوند هرچند که هیچ عذری برای آنها وجود ندارد...حضرت ام کلثوم نیز هر لحظه صورت اشک آلودش را با پارچه ای پاک میکند... من هیچگاه ام کلثوم و سکینه و رقیه را فراموش نمیکنم که برای امام حسین با آهو ناله حسرت گریه میکردند... آنها مادرشان حضرت فاطمه علیهاالسلام را با حال محزون و سرگردان و حیران صدا میزدند... آنها با مادر هود چنین میگفتند: ای مادر! این حسین فرزند توست که همچون ماه روشن به روی خاک افتاده و در خاک و خون غلطیده است... ای مادر این حسین توست که با پیکری برهنه و پر خون در خاک افتاده و به خون بدنش سرخ گشته است... ای مادر این حسین توست که دشمنان او را با لب تشنه شهد کردند و سرش را از بدنش جدا نمودند و بدنش را عریان و برهنه روی خاک رها کردند... ای مادر در میان قبرت که در میان قبرها مخفی و مستور است برای حسینت نوحه سرائی کن و فریاد واویلا سر بده... ای مادر اگر بودی و از حال ما خبر داشتی یقینا ما را با حال دلخراش و دیدگانی ناراحت کننده میدیدی.... ای مادر مردان ما یا اسیرند و یا در خاک و خون غلطان میباشند و زنان ما نیز در اسارت و در معرض دید مردم کوچه و بازار قرار گرفته اند.... "ترجمه بیت آخر": ای سادات و موالی من! سیف بن عمیره بنده ی بنده ی غلام حیدر قنبر است!

(ضمنا علامه سید محسن امین در اعیان الشیعه جلد 7 صفحه 326 و شهید سید جواد شبر از خطبای فاضل لبنان در ادب الطف او شعرا الحسین جلد یک صفحه 196 به این جریان حضرت رقیه از سیف اشاره کرده اند)

در این مطلب اسنادی را مورد بررسی قرار میدهیم که نشان میدهد امام حسین علیه السلام چند تن از دختران خود را فاطمه نام نهاده بود. همین نکته سبب شد اختلاف در کتب حدیث رخ دهد و حتی عده ای از غافلین منکر وجود حضرت رقیه شوند!

حتما این روایت را بخوانید :

حضرت زینب علیها السلام در شام غریبان عاشورا لحظاتی به خواب رفتند و در عالم خواب به خدمت مادرشان حضرت فاطمه سلام الله علیها رسیدند و به ایشان عرض نمودند: مادرجان آیا از حال ما اهل بیت خبر دارید؟ حضرت زهرا سلام الله علیها به ایشان پاسخ دادند: آری دخترم اما سخن مگو که من تاب شنیدن ندارم. حضرت زینب علیها السلام عرض کردند: مادرجان پس من دردها و شکایتهای خود را به چه کسی گویم؟؟ حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند: دخترم موقعی که سر فرزندم حسین علیه السلام را از تن جدا میکردند من خود حاضر بودم ولی اکنون برخیز و به دنبال رقیه برو و او را پیدا کن.

حضرت زینب علیها السلام سراسیمه از خواب برخاستند و حضرت رقیه را صدا زدند ولی هیچکس خبری از ایشان نداشت. حضرت زینب علیها السلام با نگرانی  و آشفتگی به همراه خواهرشان حضرت ام کلثوم علیها السلام از خیمه بیرون آمدند و پس از قدری جستجو حضرت رقیه علیها السلام را در گودی قتلگاه و در کنار پیکر پاک امام حسین علیه السلام یافتند.حضرت رقیه علیها السلام خود را روی پیکر پدر افکنده و دستها را به سینه پدر چسپانده و با ایشان دردودل میکردند. حضرت زینب علیها السلام رقیه خاتون را نوازش کردند. در این حالت حضرت سکینه علیها السلام به دنبال حضرت زینب علیها السلام آمدند و در هنگام برگشت از حضرت رقیه سوال کردند: چگونه بدن پدر را پیدا کردی؟؟؟ حضرت رقیه (س) پاسخ دادند : آنقدر پدر را صدا زدم تا سرانجام صدایی شنیدم و آن صدا مرا به ایشان راهنمایی نمود.

سرگذشت جانسوز حضرت رقیه ص19 و 20. به نقل از کتاب مبکی العیون

 حضرت رقیه علیها السلام عصر عاشورا وقتی به دست او آب دادند. 

ابن جوزی در کتاب مفاتیح الغیب از صالح بن عبدالله نقل میکند:

هنگامی که دشمنان خیمه های اهل بیت امام حسین علیه السلام را آتش زدند زنان و کودکان سراسیمه سر به بیابان نهادند. در این هنگام دختری را دیدم که جامه اش آتش گرفته بود.دخترک میدوید و گریه میکرد و کمک میخواست. دیدن چنین وضعی مرا متاثر کرد. نزد او رفتم تا آتش دامنش را خاموش کنم. او با دیدن من دچار ترس بیشتری شد. به آن دختر عرض کردم که من قصد آزار تو را ندارم. دخترک بالاخره ایستاد و من آتش را خاموش کردم و کمی به او دلداری دادم تا آرام شود. سپس آن دختر به من گفت تشنه ام و از شدت تشنگی در حال هلاک شدن می باشم. دلم به حال او سوخت و ظرف آبی را که نزدم بود به دخترک دادم. دخترک آهی کشید و بدون اینکه آب را به دهان ببرد راه افتاد. از او پرسیدم کجا میروی؟ گفت خواهری دارم که از من تشنه تر است و آب را برای او می برم.من گفتم: نترس زمان منع آب گذشته است و لشکریان آب را در اختیار اهل حرم قرار داده اند و تو میتوانی از این آب بنوشی. دخترک مجددا رو به من کرد و گفت: از تو سوالی دارم پدر من امام حسین علیه السلام تشنه بود و با لبی تشنه به میدان رفت آیا لشکریان دشمن به او آب دادند یا او را با لب تشنه شهید کردند؟؟؟ جواب ادم نه او تا دم آخر تشنه بود و به دشمن میگفت جره ای آب به من دهید ولی هیچکس آبی به او نداد. وقتی که دخترک این سخن را شنید دیگر آبی نیاشامید.

برخی از مورخین نوشته اند که نام این کودک رقیه بوده است.

نقلی دیگر:

دشمنان در عصر عاشورا برای غارت اموال به خیمه ها حمله کردند. در این هنگام بیست و سه کودک از اهل بیت امام حسین علیه السلام تشنه و گرسنه از خیمه ها بیرون دویدند. عمر سعد ملعون دستور داد تا به آنها آب دهند. وقتی لشکریان آب را به حضرت رقیه علیها السلام دادند آن حضرت با حلت شتاب به سمت قتلگاه حرکت کرد. از ایشان پرسیدند برای چه به قتلگاه میروی؟ حضرت رقیه در جواب فرمودند: بابایم وقتی به جنگ میرفت تشنه بود میخواهم این آب را به او دهم. لشکریان به این دختر خردسال گفتند: پدرت با لب تشنه شهید شد. حضرت رقیه گریه سر داده و گفتند: اگر پدرم رت با لب تشنه شهید کردند پس من هم دیگر آب نمی آشامم.

(حضرت رقیه ص9 به نقل از ثمرات الحیوه ج2 ص 38 و تحفه الذاکرین)

گفتمش با او رَوی اندر کجا؟ ....... گفت می خواهم روم در قتلگاه

آب را از بهر بابا می برم ......... زین جهت من سوی بابا می روم

چونکه بابایم حسین لب تشنه بود ..... من ندانم آب خورده یا تشنه بود

گفتمش بابای عزیزت شد شهید .... با لب عطشان آن شاه وحید

پس نخورد آب و به روی خاک ریخت .... تشنه ماند و قلب شیعیان گسیخت

برخی مورخین نوشته اند هنگام وداع آخر اباعبدالله الحسین با اهل بیت حضرت سکینه به خواهر سه ساله خود چنین گفته اند که بیا تا با هم دامن پدر  را بگیریم و نگذاریم پدر به میدان برود. امام حسین با شنیدن این سخن اشک بسیار ریختند دختر نازدانه اباعبدالله یعنی حضرت رقیه نزد پدر آمده و به ایشان چنین گفت ای بابا نمیخواهم مانع رفتن شما به میدان جنگ شوم ولی قدری صبرکنید تا شما را خوب ببینم . امام حسین حضرت رقیه را در آغوش گرفتند و لبهای خشکیده دخترشان را بوسیدند آن نازدانه در آخرین لحظات به پدر چنین گفت. (یا ابة العطش، فان الظلما قد احرقنی) یعنی بابا تشنه ام و شدت تشنگی جگرم را آتش زده است.

امام حسین به دخترشان فرمودند قدری صبرکن تا به میدان بروم و برایت آب بیاورم اما آن کودک خردسال باز دامن پدر  را گرفت و با گریه و ناله به پدر چنین گفت: (یا ابه این تمضی عنا) بابا کجا میروی؟ چرا از ما جدا میشوی. ارباب مجددا گریه کردند و با دلی پر از خون از او جدا شدند . وقایع عاشورا ص455. و حضرت رقیه ص 550

1. سید بن طاووس ، فرزانه ای که احاطه ی او به علم حدیث و تاریخ اسلام بر کسی پوشیده نیست در لهوفچنین می نویسد: زمانی که حضرت امام حسین علیه السلام اشعار معروف «یا دهر اف لک من خلیل....» را ایراد فرمودند، حضرت زینب و اهل بیت ایشان به گریه و ناله پرداختند. در این هنگام ارباب ، زنان حرم را به بردباری و صبر دعوت کرد و فرمودند: «یا اختاه یا ام کلثوم و انت یا زینب و انت یا رقیه و انت یا فاطمه و انت یا رباب. انظرن فلا تشققن علیَ جیبا و لا تخمشن علی وجها و لا تقلن علی هجرا» ترجمه: ای خواهران من زینب و ام کلثوم و ای رقیه و فاطمه و تو ای رباب در شهادتم گریبان چاک ندهید و روی نخراشید و کلامی ناروا بر زبان جاری نسازید. (الملهوف علی قتلی الطفوف: ص140 و 141)

2. ابو مخنف یکی از پیشوایان در تاریخ و از محدثان مورد اعتماد تاریخ شیعه است (متوفای 157 هجری) و یکی از اصحاب حضرت امام صادق علیه السلام میباشد. مقتل ابی عبدالله الحسین علیه السلام یکی از مشهورترین کتابهای ابو مخنف است که شهرت کم نظیری دارد. متاسفانه متن کامل و اصلی این کتاب در طول تاریخ مفقود شده است ولی قسمت زیادی از این کتاب ارزشمند را مورخین مورد اعتمادی همچون طبری و ابن اثیر و شیخ مفید و ... در کتب خود نقل کرده اند. ابومخنف در مقتل خود چنین نوشته است که امام حسین علیه السلام هنگام وداع با اهل بیت گرامیشان چنین گفته اند «ثم نادی یا ام کلثوم و یا زینب و یا سکینه و یا رقیه و یا عاتکه و یا صفیه علیکن منی السلام» (منبع: مقتل ابی مخنف: منشورات الرضی صفحه 131)

3. روایت فوق را سلیمان بن ابراهیم قندوزی به نقل از مقتل ای مخنف پس از شرح کیفیت شهادت طفل ششماهه نقل کرده است (ینابیع الموده صفحه 333 – 335 . احقاق الحق جلد11 صفحه 633)

4. محمد بن صالح برغانی نوشته است: «فنادی فی تلک الحالة یا زینب یا ام کلثوم یا سکینه یا رقیه یا فاطمه علیکن منی السلام»  (معدن البکا نسخه خطی کتابخانه آیت الله نجفی و مخزن البکا نسخه سنگی محمد باقر برغانی)

تنها اختلافی که درنقل مقتل ابی مخنف و ینابع الموده و معدن البکاء و مخزن البکاءمشاهده میشود این است که در اولی و دومی عاتکه دارد و فاطمه ندارد اما در سومی و چهارمی فاطمه به جای عاتکه آمده است. جهت روشن شدن این حدیث باید به این نکته توجه نمود که منظور از فاطمه در این روایات فاطمه کبری دختر امام حسین علیه السلام میباشد. عاتکه هم دختر زید بن عمرو بن نفیل قریشی همسر باوفای امام حسین علیه السلام بوده است. بنا بر نقل تواریخ ، عاتکه در کربلا حضور داشت و اولین کسی است که صورت امام حسین علیه السلام را از روی خاک برداشت و بر قاتل ایشان لعنت فرستاد. (اعلام النساء جلد3 صفحه 206. ریحانة الادب جلد3 صفحه 376)

رقیه در عبارات بالا دختر امام حسین علیه السلام است. شواهد بسیاری وجود دارد که میتوان چنین نتیجه ای گرفت که برای نمونه به دو مورد اشاره میکنیم:

الف. در این روایات نام حضرت رقیه سلام الله علیها در کنار نام دیگر دختران امام حسین علیه السلام ذکر شده است. یعنی ابتدا نام خواهران (ام کلثوم و زینب) سپس نام دختران (سکینه و رقیه) و پس از آن نام همسران (عاتکه و صفیه) آمده است.

ب. بعلاوه با توجه به آنچه سیف ابن عمیره نخعی کوفی از صحابه بزرگوار امام صادق علیه السلام و امام کاظم علیه السلام و از راویان برجسته شیعه نقل کرده است میتوان استنباط نمود که منظور از رقیه در عبارت بالا دختر امام حسین علیه السلام میباشد مثلا:

لم انسها و سکینة و رقیه ........... یبکینه بتحسر و تزفر

یدعون امهم البت.لة فاطما ......... دعوی الحزین الواله المتحیر

یا امنا هذا الحسین مجدلا .......... ملقی عفیرا مثل بدر مزهر

بنابراین اینکه بعضی از غافلین میگویند مقصود از رقیه در عبارات بالا دختر امیرالمومنین علیه السلام و همسر حضرت مسلم بوده است بدون توجیه و خلاف ظاهر میباشد.

 حمید بن مسلم نقل میکند من در لشکر ابن زیاد، شاهد شهادت حضرت علی اصغر بر روی دستان سیدالشهدا بودم. پس از اینکه امام حسین علیه السلام به طرف خیمه ها بازگشتند ناگهان زنی از خیمه ها بیرون آمد و خود را بر زمین می انداخت و برمیخاست و فریاد میزد: (وا ولداه واقتیلاه وامهجة قلباه) این زن خود را به طفل امام حسین علیه السلام رساند خود را روی بدن بی جان او انداخت و گریه و فغان میکرد. در این حال دختران دیگری هم از خیمه ها بیرون آمدند و خود را روی پیکر حضرت علی اصغر انداختند. امام حسین علیه السلام که این صحنه را دیدند با عجله خود را به زنان و کودکان رساندند و با موعظه و دلداری آنها را به خیمه بازگرداندند.

از لشکریانی که در اطرافم بودند پرسیدم: آنها که بودند؟؟؟ جواب داد: آن زن ام کلثوم و آن دختران فاطمه و سکینه و رقیه بودند.

منبع: مهیج الاحزان صفحه 244

بـه زیـر خـاکـــ دارم مـاهـ  پـاره ..............................  نـمـانـده در سـپـهـر مـن سـتـاره

نه چشمی مانده و نه نور چشمی ........................ نـه گـوشـی مـانـده و نـه گـوشـواره

الـا ای هـمـرهـان آهـسـتـه نـالـیـد ......................... بـه خـوابــــ نـاز رفـتـه شـیـر خـواره

نظر علما و مورخین درباره مادر حضرت رقیه علیها السلام مختلف است:

1. برخی گفته اند که نام مادر ایشان "ام اسحاق" میباشد که قبلا همسر امام حسن مجتبی علیه السلام  بودند و آن حضرت به برادرشان امام حسین علیه السلام وصیت میکنند که پس از شهادت ایشان با این خانم بزرگوار ازدواج نمایند و فضایل بسیاری را هم برای این زن صالحه بیان فرمودند. (اخبار الطول دینوری ص262. ابصار العین فی انصار الحسین علیه السلام  ص386. کشف الغمه ج2 ص216)

علامه بحرانی از "اعلام الوری" نقل میکند که "ام اسحاق" دختر طلحة بن عبدالله تیمیه، مادر فاطمه بنت الحسین بوده است. (اعلام الوری ص255 عوالم العلوم ج17 ص 331) علامه مجلسی نیز از شیخ مفید (ره) نقل میکند که ام اسحاق دختر طلحه و مادر فاطمه بنت الحسین میباشد. (ارشاد ص284. بحارالانوار ج45 ص329)

این دو روایت نشان میدهد که فاطمه اسم دیگر حضرت رقــــــیه است. ان شا الله مطالب سودمندی در پستهای آینده راجع به این موضوع خواهم گفت.

2. برخی دیگر از مورخین همچون عامر الحلو معتقدند که مادر حضرت رقیه "ام جعفر قضاعیه"  بوده است.

3.علامه مازندرانی چنین نوشته اند که مادر حضرت رقیه "شاه زنان" شهربانو دختر یزدگرد پادشاه ایران بوده است. بنابر این حضرت رقیه خواهر تنی حضرت امام سجاد علیه السلام می باشد. (معال السبطین ج2 ص214)

هر کجا تازیانه بالا رفت...

عمه به جای مادرم گشت جان فدا...

همانگونه که در مطلب قبلی ذکر کردیم محدثین و تاریخ نویسان بسیاری در آثار خود برای امام حسین علیه السلام دختری به نام حضرت رقیه سلام الله علیها ذکر نموده اند. در پست قبلی نام چند تن از علما و مورخین از جمله علامه شیخ محمدطاهر سماوی، علامه حایری، ملا حبیب الله کاشانی را ذکر کردیم حال در ادامه به ذکر نام برخی دیگر بزرگانی که حضرت رقیه خاتون را دختر امام حسین علیه السلام دانسته اند خواهیم پرداخت. دوستان گرامی روایات زیر در پستهای آینده به طورکامل بیان خواهد شد بنده فعلا به طور اجمالی اشاره ای کوتاه میکنم:

1. سیف بن عَمیره که از اصحاب برجسته حضرت امام صادق علیه السلام و حضرت امام موسی کاظم علیه السلام و از راویان زیارت عاشورا می باشد، روایت کرده است که حضرت رقیه علیها السلام در گوی قتلگاه کنار پیکر مطهر ابی عبدالله الحسین حضور یافته اند.

2.شیخ محمود ابن طریحی نیز در قصیده خود نقل میکند که حضرت زینب(س) خطاب به برادرشان امام حسین علیه السلام میگویند: برادر دخترت رقیه را در بغل گیر.

3.عمادالدین طبری نیز نقل کرده است که حضرت رقیه سلام الله علیها دختر امام حسین علیه السلام قبل از رحلت بهانه پدر گرفته است.

4.عبدالله بن احد شافعی مصری مشهور به شعرانی چنین نقل کرده است:  بر روی سنگی که در درگاه مرقد حضرت رقیه دختر امام حسین قرار گرفته چنین نوشته شده است: ((هذا البیت بقعة شرفت بآل النبی و ببنت الحسین الشهید رقیه))

5.سید ابراهیم دمشقی نیز چنان بیان داشته که حضرت رقیه(س) فرزند امام حسین(ع) در عالم خواب فرمودند که آب به قبر من رخنه کرده و قبر من نیاز به تعمیر دارد.

6. حضرت آیت الله حاج سید محسن امین صاحب کتاب شریف "اعیان الشیعه" می فرماید: در هنگام بازسازی و تعمیر قبر حضرت رقیه سلام الله علیها بدن کودک خردسالی را مشاهده کردم که آن را در پارچه سیاهی کفن کرده بودند.

7. همچنین آیت الله حاج سید محسن امین در اشعارش که بالای سر درب مرقد مطهر حضرت رقیه خاتون حک شده اسم رقیه را برده است.

8. میرزا هاشم خراسانی نیز در کتاب خود می نویسد: نهمین دختر امام حسین علیه السلام کودکی بود در خرابه شام از دنیا رفت و شاید اسم شریفش حضرت رقیه باشد  و مزاری که در خرابه شام وجود دارد منسوب به ایشان است. (منتخب التواریخ ص299) میرزا هاشم خراسانی در ادامه می نویسد از جمله قبور متبرکه شام، قبر متبرکه شام قبر حضرت رقیه  دختر امام حسین علیه السلام می باشد که در خرابه شام مدفون است(منتخب التواریخ ص338)

9. علامه مازندرانی نیز می فرماید امام حسین علیه السلام دختر کوچکی داشتند که نسبت به او علاقه شدیدی نشان میداد. برخی راویان نام امام این دختر را رقیه علیها السلام و سن ایشان را در زمان وفات سه سال دانسته اند (معالی السبطین ج2 ص101)

10. ....... و........

به طور کلی میتوان گفت که در مورد تعداد دختران ارباب چهار قول گفته شده است:

1. اکثر مورخین برای امام حسین علیه السلام دو دختر به نامهای سکینه و فاطمه ذکر کرده اند.

2.علامه ابن آشوب و محمد بن جریر طبری که از شیعیان و محبین اهل بیت می باشند برای حضرت اباعبدالله الحسین سه دختر به نامهای سکینه و فاطمه و زینب نقل کرده اند (مناقب آل ابی طالب ج4 ص85)

3.علی بن عیسی اربلی از کمال الدین نقل کرده اند که امام حسین علیه السلام شش پسر و چهار دختر داشته اند. وی نام سه تن از دختران امام حسین را زینب و سکینه و فاطمه ذکر نموده ولی نام دختر چهارم را بیان نکرده است! (کشف الغمه ج2 ص250)

علامه مجلسی و بحرانی نیز نظر اربلی را پذیرفته و آن را در آثار خود نقل کرده اند (بحارالنوار ج45 ص331 و عوالم العلوم ج17 ص639)

به احتمال قوی نام دختر چهارم امام حسین علیه السلام نیز فاطمه بوده است زیرا که مرحوم کلینی از امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده است که حضرا اباعبدالله علیه السلام در روز عاشورا دخترشان فاطمه کبری را فراخواندند و وصیت نامه خویش را نوشته و آن را در کاغذی پیچیدند و از او خواستند تا آن را به حضرت سجاد علیه السلام تقدیم نماید(اصول کافی ج1 ص313. مناقب آل ابیطالب ج4 ص185. اثبات الوصیه 142) همچنین این احتمال وجود دارد که فاطمه صغری به نام رقیه شهرت یافته باشد همچنان که دختر دیگر امام حسین علیه السلام یعنی آمنه به سکینه ملقب گشته بود. (الاغنی ج16 ص 138)

علامه شیخ محمد طاهر سماوی مینویسد: امام حسین علیه السلام چهار دختر به نامهای سکینه و فاطمه و زینب و رقیه داشتند (موجز تواریخ اهل بیت ص161. فاطمه بنت الحسین ص29)

علامه حایری مازندرانی نیز از قول محمد بن طلحه و چند نفر از مورخین اهل سنت نوشته اند که امام حسین علیه السلام شش پسر و چهار دختر داشته اند و نامهای دختران، سکینه و فاطمه صغری و فاطمه کبری  و رقیه معرفی بوده است. مادر حضرت رقیه علیها السلام شاه زنان دختر یزدجرد پادشاه ایران بود. وی پنج یا هفت سال بیشتر نداشت که در شام وفات کرد (معالی السبطین ج2 ص214)

4. قول چهارم: آیت الله ملا حبیب کاشانی درباره تعداد و نام دختران امام حسین علیه السلام مینویسد: با دقت در کتب و اقوال مختلف در می یابیم که دختران امام حسین علیه السلام هشت تن به نامهای فاطمه کبری، فاطمه صغری، زبیده، زینب، سکینه، رقیه (که بعضی زبیده و بعضی فاطمه صغری گفته اند) ام کلثوم و صفیه بوده اند.

 ملاحبیب الله کاشانی اضافه میکند: در برخی اقوال، دختران دیگری را هم به حضرت نسبت داده اند که به نظر ما آن اقوال بسیار ضعیف هستند و بر فرض صحت منابعی که راویان از آن روایت کرده اند باید گفت که تعدادی از این اسامی و نامها از جهت تعدد در اسامی یک شخص می باشد به طوری که دو یا چند اسم برای یک شخص بوده است! احتمال دیگر آنکه بعضی از آن اسامی از دختران با واسطه ی آن بزرگوار بوده اند (تذکره الشهدا ص193) ولی آنچه مسلم است امام حسین علیه السلام به کمی اولاد معروف بوده اند...

ادامه دارد